Dag 30 - 11 september 2016: Zion

Vandaag slapen we een beetje uit, dat gaat altijd beter met hogere temperaturen.

De wandeling naar Angels Landing staat vandaag op het programma. Als je het niet kent, zoek het maar eens op op YouTube. Dat had ik een aantal maanden terug ook gedaan, en ik was zo slim om dit aan mijn moeder te laten zien. Ook al ben ik bijna 30, dit vond ze toch geen goed idee.

We ontbijten, pakken de shuttlebus naar stop 6 en gaan om 11:15 van start met deze wandeling. De wandeling is heen en terug totaal 8,7 kilometer en kent 453 hoogtemeters.

Het eerste gedeelte verloopt vlak, maar na een kwartiertje lopen komen de eerste hellingen in zicht; een aantal stevige haarspeldbochten. We nemen lekker de tijd en doen rustig aan; het is erg warm.

Daarna is het pad weer wat vlakker en ligt in de schaduw. Even op adem komen, voordat de tweede serie haarspeldbochten ons begroet.

Na een uur komen we bij Scott's Lookout. Hier heb je al een prachtig uitzicht over de vallei en de hoge kliffen daaromheen, maar dit is nog niet het eindpunt. De laatste 800 meter is een steile route omhoog over een smalle klif. Er wordt veel voor gewaarschuwd dat je voorzichtig moet doen; sinds 2004 zijn er 6 mensen van de klif afgevallen en verongelukt.

Maar we gaan het gewoon doen. Baz vindt het na 200 meter gezegend en vindt een mooie uitkijkplek. Ik haak bij wat anderen aan en klim naar boven, aan de rotsen en kettingen die her en der zijn gemonteerd. Na ongeveer 3 kwartier (vanaf Scott's Lookout) kom ik boven. Het is onderweg erg druk, soms moet je even wachten omdat je elkaar op sommige plekken niet kan passeren.

Het uitzicht is geweldig, fenomenaal. Het is een flinke klim, maar het is het zeker waard. Ik blijf een kwartiertje boven om bij te komen en wat foto's te maken. Dan ga ik weer terug naar beneden. Dit is trouwens lastiger dan naar boven klimmen, ik hang soms een beetje onhandig aan de kettingen. Over de afdaling tot waar Baz zit, doe ik ook drie kwartier.

Wat is dit gaaf. Sorry mam... ;-)

Samen lopen we weer terug naar beneden en na een kleine 4 uur zijn we weer bij het beginpunt. We zien nog een woestijnbewoner onderweg.

We pakken de bus weer naar het Visitor Center. Daar maken we even gebruik van de Wi-Fi om het thuisfront te laten weten dat het nog steeds goed gaat. De rest van de namiddag relaxen we lekker bij tent en doen potjes yathzee en uno. Baz wint alweer.

Rond 8 uur maken we wat te eten, het worden sperzieboontjes met fettuccini. En appelmoes.

Weer: 34 graden, zon!